Διαβάζοντας την ιστορία της Μαλάλα… από την Παρή Στεφανή

        Τη λένε Μαλάλα και γεννήθηκε στο Πακιστάν. Γεννήθηκε κορίτσι σε μια χώρα που η γέννηση μιας κόρης είναι μέρα θλίψης. Όλα αυτά όμως, δεν κατάφεραν να την κάνουν μελαγχολική, γιατί ήρθε στον κόσμο με μια πνοή ελευθερίας. Η Μαλάλα από πολύ νωρίς κατάλαβε πως σημασία δεν έχει τόσο η κατάσταση στην οποία έτυχε να γεννηθείς και να ζεις. Σημασία έχει εάν τη δέχεσαι για τον εαυτό σου και τους άλλους, και πως οι πραγματικές αλυσίδες δεν βρίσκονται στα χέρια μας, αλλά στο νου και την ψυχή μας. «Κι αν είναι σκλαβωμένο το κορμί, ο νους είναι ελεύθερος.», έλεγε ο Σοφοκλής, και ο Ευριπίδης θα εισχωρήσει περισσότερο: «Την ελευθερία του νου την εξασφαλίζει και την οχυρώνει προπάντων η Παιδεία.». Και αυτή ακριβώς τη γνώση διεκδίκησε η Μαλάλα. Εναντιώθηκε στους Ταλιμπάν και έγινε αγγελιαφόρος μιας επανάστασης, που όσο κι αν φαντάζει αδύνατη, εξακολουθεί να είναι απολύτως αναγκαία.

    Διαβάζοντας την ιστορία της Μαλάλα, βρέθηκα σε μια περίεργη κατάσταση. Είναι τελικά δύσκολο, αλλά και γοητευτικό να πλησιάζεις τόσο πολύ έναν άνθρωπο, να μπαίνεις στο νου του, να βγαίνεις και να βλέπεις από απόσταση. Αν όμως δεν έμπαινα στην ψυχή αυτού του κοριτσιού, δεν θα μπορούσα να το καταλάβω, γιατί εγώ μεγαλώνω σε μια χώρα όπου η μόρφωση είναι δικαίωμα όλων. Από την άλλη όμως, προβλήματα και μορφές τυραννίας υπάρχουν σε κάθε κοινωνία. Παντού οι κέρβεροι της τυραννίας διώκουν, φυλακίζουν, πυροβολούν και εκτελούν τους «ανυπάκουους», τους «απροσάρμοστους» ή απλά τους κριτές των έργων τους.

    Γι’ αυτό, η υπόθεση της Μαλάλα με καίει και θα εξακολουθήσει να με καίει ακόμη και τώρα που τελείωσα το βιβλίο. Και νομίζω πως θα συνεχίσει να με επισκέπτεται στα όνειρά μου, για να μου θυμίσει πως δε βοηθάω να χτιστεί ένα σχολείο σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου είναι αναγκαίο....

Παρή Στεφανή
μαθήτρια της Γ΄ τάξης του Ραλλείου Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά
(κείμενο με αφορμή το βιβλίο "Με λένε Μαλάλα")